Abby Lavie: mijn boerderij

28 april: Vermoeiend wel, even naar Amsterdam om de schapen te ontwormen. We doen het niet altijd, maar mocht het nodig zijn dan grijpen we wel in. Jens slaapt heerlijk bij Abby Lavie.

In principe moeten alle dieren een wormenkuur om de zoveelste tijd, alleen gebruiken wij liever geen medicijnen bij de dieren die vrij in de natuur leven zoals bij ons.Wij zijn dus ook een 100 procent vrije antibiotica bedrijf qua ons vee. Wormenkuur gebruiken we wel af en toe als dit nodig blijkt te zijn.

Qua honden en poezen is het anders hoor, die gaan gewoon naar de dierenarts en mocht het nodig zijn krijgen ze antibiotica, maar dat hoeft niet mee in het bedrijfsplan. Kortom: schapen zijn leuk!

Wij hebben geen standaard schapen, maar wel altijd een paar flessen lammetjes elk jaar, zo leuk, van welk ras dan ook!

9 mei: moederdag

Zondag morgen, melding van een schaap dat aangevallen is door een hond. Ik mag mee van mijn baas! In een dikke onweersbui op zoek, maar dat kan ik! Mijn baas is super trots. Moet ze nu alleen nog even op de plek houden. Moeilijk joh! Ik mag er namelijk niet heen en opdrijven en dat vindt ik juist zo leuk!

Helaas hebben we een eind aan zijn mooie leven moeten maken. Hij was te beschadigd om er nog iets eraan te kunnen doen. Mooi leermomentje voor Abby, het was de eerste keer dat er geschoten werdt met haar in de buurt. Ze bleef er relaxed onder, gelukkig.

Volgende week mag ze dan ook mee de hoogzit op (Duitsland) Eens kijken of ze daar geduld voor op kan brengen.

De eigenaar van de hond hebben we inmiddels gesproken, die voelt zich schuldig, de hond had het nog nooit gedaan zei ze. Ze gaat in iedergeval de kosten voor vandaag vergoeden.

Ondanks dat ik weet dat Abby niet bij me weg zou lopen, ondanks de pubertijd, zit ze nu altijd vast in het veld: dit om te voorkomen dat ze ook zulke dingen gaat doen, de natuur is nu een grote kraamkamer.

Abby Lavie: kijken in de keuken

Je wilt niet weten hoe vaak wij in het voorjaar meldingen krijgen door los lopende honden die de schapen of koeien hebben aangevallen. Das gewoon niet normaal! En dank dat het alleen maar erger gaat worden, nu iedereen opeens denkt dat ze wel een hond kunnen opvoeden in Corona tijd. Wij willen de natuurparken heel graag dicht hebben voor een maand. Maar dan heb je alle bezoekers weer in opstand, terwijl er genoeg ruimte is voor mens en dier.

Ik heb deze maand al meerdere lammeren en kalveren op moeten ruimen. Veelvuldig overleggen met gemeentes, handhaving en politie. Ze doen ook hun best, dat snap ik wel.

Maar het is gewoon zo KAK als je weer naar een melding toe moet omdat er een kalf verdronken is omdat er een hond achteraan gezeten heeft.

Ik geef de hond ook niet de schuld, maar het is vaak de eigenaar, die dan ook nog eens spoorloos verdwijnt - De mevrouw van vandaag heeft zich keurig netjes gemeld en daar zijn we heel erg blij mee.

Het valt me ook steeds zwaarder om weer er heen te moeten om een dood dier op te halen. Zo hoort het niet te zijn. Ik wil ze pas ophalen als ze vier maanden (de lammeren) of een maand of acht (de kalveren) zijn. En aldoor in het weekend: ik kan me niet meer heugen dat ik op een zondag gewoon helemaal niks heb gedaan. Abby vindt het niet erg, die ligt nu heerlijk op de terrasbank te slapen. Die kan haar energie alle dagen goed kwijt in iedergeval. Alleen gister middag moest ze even bij Niek blijven. Toen was ik stieren aan het laden, dat vindt ik nog een beetje te eng voor haar, maar voor de rest is ze er altijd bij.

wat ze nu vervelend vind is om vast te zitten in het veld. Maar het is nu een grote kraamkamer, dus heeft ze pech. Ze heeft nog mazzel dat ik een lange lijn heb. Maar ik wil het niet op mijn geweten hebben dat ze een kalfje oid pakt. (we krijgen de afgelopen weken al genoeg meldingen van los lopende honden die ons vee hebben aangevallen)

we kunnen het niet vaak genoeg zeggen: HOND AAN DE LIJN! het is nu een grote kraamkamer in de natuur.

18 mei: ree sate: er kon iets vallen. - Toen Jasper klaar was hebben ze uiteraard een stukje ree gehad, omdat ze keurig netjes hebben zitten te wachten.

7 juni:

Veld verstoren voordat de boer gaat maaien. Zo hebben de ree kalfjes ook een kans. Alleen in plaats van de kafjes zoeken, was het af en toe muizepluis zoeken. 

De boer appte vanmorgen dat hij morgen gaat maaien. dat betekend voor ons jagers dat we de ree kalfjes wat er in zit beschermen tegen de maaibalken.

Jagen is niet alleen doodschieten, wat mensen denken, maar ook het veilig stellen van het wild in je veld. Zodat de natuur in evenwicht blijft.

Daarom, laarzen aan, Abby aan de lange lijn en het veld verstoren. Zodat de reeën vannacht een andere plek gaan zoeken voor een paar dagen zodat de boer morgen veilig kan maaien. En Abby, die is nu bekaf, maar had lol voor tien.

Gras is hier zo hoog, terwijl zij niet heel klein is.

Soms moet er wat eruit en datg schiet je dan, zeker als het ziek is, maar we doen ook ons best om het nieuwe leven een kans te geven: het is een soort spelletje.

Nu hoefde Abby niks, alleen maar lekker vliegen. Haar geur achter laten zodat de reeën het oppikken. Dat verstoort al genoeg. Dan nemen ze wel de benen vannacht. Ze zat wel aan de lange lijn. Want ik wil niet dat ze de jonge dieren verjaagd. Dat doen de ouders wel vannacht. Ze had het heel druk met de muizen: die lopen er genoeg.

Ik merk dat ze heel losbandig kan zijn in zulke situaties, maar ook als er gewerkt moet worden, dan ook heel geconcentreerd kan zijn. Vorige week heeft ze keurig met mij rammen van achter het erf verhuisd naar voor in de wei. Dat ging super netjes!

Ik zal van de week haar gewicht even wegen bij de welkoop. Abby Lavie: gewicht 19.3 kilo (9 juni)